Trening agility #2

W poniedziałek kolejny raz zagościłyśmy w klubie Active Dog na treningu agility. Tym razem spanielowy móżdżek zatracił poczucie skupienia i wszystko było ciekawe, nawet dym z komina. Na szczęście udało nam się popracować przynajmniej dynamicznie, więc znowu nie było tak najgorzej i nauczyłyśmy się całkiem dużo :).

Zacznę może od opowiedzenia wam trochę o naszym obieganiu, czyli pracy domowej zadanej na poprzednich ”zajęciach”. Przez ten miesiąc (mimo, że byłam niedysponowa) udało nam się to opanować i mogę powiedzieć, że Fiona w tej kwestii wymiata. Chyba jak na razie mój i spaniela ulubiony element, bo nie robimy przy nim błędów.

Jednak do tego poniedziałku byłam święcie przekonana, że pokręciłam coś z odbieraniem psa i robię to na pewno źle. Domyślacie się, więc jakie było moje zaskoczenie, kiedy dowiedziałam się, że ja również poradziłam sobie ze swoją częścią zadania i robię to dobrze (!).

Wymiana zabawek to kolejna rzecz, z którą miałyśmy się uporać do poniedziałkowego treningu i z czym po części się uporałyśmy, bo mogłoby być trochę lepiej. Na szczęście problem nie jest pies, tylko ja, a więc jeżeli się ogarnę to możliwe, że będzie nam to szło całkiem przyzwoicie.

Bieganie przez hopki było dla nas oczywiste. Problem pojawił się, gdy z ich prostej linii, zaczęły się rozchodzić w różne strony, a nadal trzeba było wszystkie pokonać. Byłam przekonana (znowu), że mój pies tego nie rozumie, a mało ilość wolnego czasu wręcz utwierdzała mnie w moim stwierdzeniu, bo nie miałam możliwość częstego powtarzania ćwiczenia. Po przyjeździe na miejsce i przedstawieniu Ewie mojego problemu, zostałam poinstruowana do ustawienia tego tak jak robiłam to w domu i tu był ten mały haczyk. Robiłam trzy kroki odstępu, a powinnam robić pięć. Po przetestowaniu tego przez Fionę doszłam do wniosku, że albo dostała agilitowego oświecenia, albo ja zwaliłam sprawę. Dziewczyna po prostu nie wyrabiała się przed przeszkodą i dlatego jedną omijała.

Na poniedziałkowych zajęciach rozpoczęłyśmy także naukę slalomu. Tak naprawdę jest to podstawa podstaw, bo na razie skupiamy się na elemencie wejścia w slalom z lewej/-ego barku/łopatki i pracujemy na razie przy dwóch słupkach (?), więc za dużo powiedzieć w tym momencie nie mogę.

"Jestem ponad to wszystko i nie mam zamiaru zostać."

Siad i zostań trudną sztuczką do opanowania jest ~ Fiona 22/02/2016

Czyli musimy wrócić się do poziomu szczeniaka i opanować od nowa podstawowe umiejętności. Na szczęście już się przekonałam, że problem ten istnieje jedynie w miejscach obcych, bo w domowym zaciszu ogrodu go nie ma. Nie uśmiecha mi się, co prawda wałkowanie tego od nowa i mam malutką nadzieję, że było to związane jedynie z jednodniowym zabraniem mózgu na dzień treningu, bo dało się z nią pracować przedwczoraj jedynie fizycznie cały czas biegając, bo takie zwykłe wyciszenie przed przeszkodą nam nie wychodziło. Wyglądało to mniej więcej tak, że jak Biszkoptowa już łaskawie usiadła to jedynie na parę sekund i leciał przed siebie na tor, z przekonaniem „Jestem taka mądra, jesteś ze mnie dumna?”, a zła matka nie była dumna, a wręcz się czepiała! Jak żyć?

Mogłabym tu jeszcze opisać naprawdę masę rzeczy, ale po prostu nie czuje się na siłach by ubrać to wszystko w sensowne słowa. Dlatego reszta zostanie zachowana w moim dzienniczku, w języku który zrozumiem tylko ja i nie będę musiała się martwić, że ktoś będzie miał problem z rozszyfrowaniem tekstu :).

Pozdrawiamy

H&F