Szarobure dni

Ferie „zimowe” trwają już od dwóch dni, a jakby liczyć z weekendem to od czterech. Dużo? Mało? Sama nie wiem, może jakoś po środku. Osobiście zaczęłam ferie od wtorku. A więc szczęśliwa siódemka? Nic bardziej mylnego. Otóż złapało mnie jakieś złośliwe choróbsko i nie chce puścić! Zachwycona tym faktem nie jestem, moja plany podobnie, chyba jedynie Fiona może czerpać jakieś korzyści z tego, że nie jest ciągana godzinami po polach i lasach. Wydaje mi się jednak, że zmieniłaby swoje zdanie, gdyby była tylko świadoma tego, co mogłaby robić poza domem.

Na początku lutego nasza mała rodzinka powiększyła się o nowego członka. A jest nim aparat Nikon coolpix L840*, którym jestem absolutnie zachwycona! Nie, nie to nie lustrzanka. Jak na razie nie stać mnie żeby robić zdjęcia tak dobrym aparatem, zapewne dlatego że wolę wydać swoje oszczędności na smycz dla psa, aniżeli na swoje potrzeby. Mimo wszystko jakiś dobry sprzęt wypadałoby mieć. Takim właśnie tokiem myślenia doszłam do wniosku, że potrzebuje nowej zabawki. Mój Nikon nie jest idealnym współpracownikiem, ma parę wad, które chciałabym zmienić, jednak za swoją cenę nie mogłam spodziewać się cudów. Myślę jednak, że po prostu potrzebujemy czasu, a efekty naszej wspólnej pracy będą się pojawiać stopniowo.

*wszystkie zdjęcia zamieszczone w tym i w poście Wątróbkowe ciacha! są nim wykonane.

Tydzień siedzenia w domu dał mi dużo do myślenia. Między innymi musiałam pogodzić się z faktem, że przynajmniej jeden tydzień ferii będzie kompletnie zmarnowany, bo nie będę mogła przekroczyć progu domu. Z tej oto pięknej okazji w mojej głowie zaczęły rodzić się pomysły, co zrobić żeby ten wolny czas nie był tak bardzo bezużyteczny. Zaczęłam piec, gotować, czytać, szyć, pisać, sztuczkować. W sumie robiłam wszystko by umilić sobie ten ‘wspaniały’ czas. W taki oto sposób wymyśliłam wątróbkowe ciacha, na które przepis podawałam >>TU<<. Uszyłam dwa mopowe szarpaki. A w najbliższych dniach mam zamiar upleść własną smycz. Dlatego mam do was bardzo ważne pytanie!  Wolicie najpierw przeczytać post DIY czy może jak nauczyć psa zawijania w koc? Wybór należy do was, a ja czekam na odzew :).

W tej części posta chciałabym jeszcze raz ogromnie podziękować Emily, która stworzyła ten piękny (i mój wymarzony) szablon. Em, tak jak ja również prowadzi bloga (bardzo ciekawego:)) pt. Moje małe WIELKIEhobby. Serdecznie zapraszam do odwiedzenia jej strony!

A tu przedstawiam małe porównanie, jak było i jak jest.
EDIT: Zdjęcia w nagłówku zawdzięczam wspaniałej fotografce Oli, której także prowadzi bloga o swoich dwóch suczkach paprykowa gromada.

To tyle w dzisiejszym poście. Nie zapomnijcie napisać w komentarzu, o czym chcecie przeczytać w następnym wpisie! Przypominam macie do wyboru DIY lub Jak nauczyć psa zawijania się w koc.

Pozdrawiamy

H&F