Croatia

W czwartek wyjechaliśmy wcześnie rano. Podróż trwała ponad 15h. Całą jazdę Fiona właściwie przespała, więc nie było z nią żadnego problemu. Zatrzymaliśmy w Chorwacji w miejscowości Grabovac, skąd następnego dnia wyjechaliśmy do Plitvic. W tym miejscu wybraliśmy się na kilkugodzinny spacer wśród wodospadów. Chodziliśmy po mostach i leśnych ścieżkach, podziwiając piękno otaczającej nas natury.

Ja chcę zejść! Puszczaj Matka!!!

Z Plitvic pojechaliśmy już do naszego apartamentu w Sevidzie. Dojechaliśmy tam koło 17 i od razu wybraliśmy się nad morze. Fiona nie miała ochoty do niego wchodzić, ale z czasem zaczęła się przekonywać. Wieczorem wybrałyśmy się na spacer wzdłuż plaży.

Kolejny dzień spędziłyśmy nad Adriatykiem. Sunia niestety miała zły humor. Była osowiała, smutna i nie miała ochoty na jakiekolwiek aktywności. Jej zachowanie było na tyle złe, że prawie ugryzła panią, która przechodziła obok nas. Jak się okazało wszystkiemu winny był klimat. Słone morze i gorąca temperatura bardzo źle na nią wpłynęły. Wieczorem, gdy temperatura spadła o kilka stopni, odzyskała trochę energii, jednak nadal nie było z nią najlepiej.

Podczas kolejnych pobytów nad morzem zaczęłam zapobiegać nie przyjemnym sytuacjom (niestety raz jeszcze się powtórzyły). Fiona może nie była bardzo zadowolona, ale czuła się dużo lepiej niż wcześniej. Rano i wieczorem zaczęła być coraz bardziej aktywna, mimo że w ciągu dnia tego nie okazywała. Pozostała jeszcze sprawa apetytu. Fiona przez upały, kompletnie odmawia jedzenia. Podczas śniadania czy kolacji, trzeba przy niej usiąść i karmić z ręki, bo inaczej nie tknie swojej karmy. Na szczęście po dodaniu łyżki śmietany lub odrobiny twarogu i wymieszaniu ze sobą wszystkiego, wsuwa jedzenie bez gadania =D! Teraz wypróbuję jeszcze dodawanie do karmy smażonych ryb, bo bardzo jej ostatnio posmakowały (oczywiście takich bez przypraw) =).

W poniedziałek po południu pojechałyśmy do Trogiru. Tutaj Fiona mnie nie zawiodła i zachowywała się perfekcyjnie. Nie szczekała i nie spinała się w tłumie. Szła obok mnie oraz starała się wykonywać wszystkie komendy =). Nie zważała nawet na masy zaczepiających i cmokających do niej ludzi, mimo że zazwyczaj się ich bała, dała się nawet paru pogłaskać =D. Widać, że nawet w ciężkich sytuacjach nasza praca ma efekty, a Sunia nie zapomina, czego się wcześniej nauczyła.

Do morza jeszcze nie miłością nie grzeszy, ale mimo wszystko kilka razy wciągu dnia aportuje zabawki lub patyki. Widać, że sprawia jej to przyjemność, jednak sama wyznacza granice, kiedy ma już dosyć. Zabawa kończy się na tym, że sama płynę po jej piłkę.

W niedzielę dopadł Fionę pech, a raczej dwa pechy. Rano znalazłam u niej wybitego kleszcza. Miałam nadzieję, że przynajmniej tu ich nie będzie ugh… Oprócz tego po spacerze zaczęła kuleć na lewą tylną łapę, okazało się, że rozcięła sobie opuszkę, najprawdopodobniej na kamieniach. Teraz na szczęście (lub nie szczęście) kuleje tylko po zetknięciu z morzem, a po kilku minutach jej przechodzi.

Mimo tych wszystkich problemów dajemy sobie jakoś radę. Myślę, że jej zachowanie nie jest najgorsze. Na plaży pracuję by nie szczekała na przechodzących ludzi i nagradzam ją, gdy przestaje. Nawet powoli widać efekty! Zobaczymy jak będzie dalej =).

Jak mówiłam Internet mam ograniczony i czytanie blogów po prostu nie wchodzi w grę, chociaż czasem zdarzy mi się do kogoś zajrzeć =). Mam nadzieję, że za parę dni znowu uda mi się wstawić post.

Pozdrawiamy H&F!