BIG

W ciągu ostatniego tygodnia działo się u nas bardzo dużo. Weekend był bardzo aktywny i chyba najlepiej spędzony od wielu miesięcy. Jestem bardzo zadowolona z Fiony. Zrobiłyśmy chyba największy krok na przód w jej życiu.

W sobotę pojechałyśmy razem z moją mamą na grupowy spacer. Łącznie przyjechało 7 osób i 4 psy.

Wszystko ładnie, pięknie. Dojeżdżamy na miejsce i czekamy na innych uczestników. Po chwili z samochodów zaczynają wysiadać ludzie ze swoimi podopiecznymi. Czekamy. Pierwszy wysiada czekoladowy labrador - Jerry, następnie rodwailer – Simba, a pod koniec owczarek niemiecki – Loki. Pierwszy do Fiony podbiegł Loki, reakcja ta sama pisk i szczek. Właściciel zawołał swojego czworonoga, a ja udałam się za jeden z samochód i rozpoczęłam trening. Podstawowe komendy – siad, waruj, proś. Sunia może bardzo uspokojona nie jest, ale zaczyna się na mnie skupiać, więc idziemy.

 

Po 5 minutach, tak się zdenerwowałam na linkę, że poszła w zapomnienie do torby, a Fiona została puszczona luzem. Biszkopt dużo bardziej rozluźniony, szczęśliwy biega sobie pod nogami. W ciągu następnych minut, pozostałe osoby również zaczęły spuszczać psy. Czworonogi chyba zrozumiały, że Fiona nie potrzebuje ich towarzystwa, więc zaczęły się bawić między sobą. Po chwili i ja się całkowicie rozluźniam. Idziemy dalej, aż dochodzimy do rzeki psy wskakują, więc Sunia też chce, rzucam patyk, a ona hop do wody. Po kilkunastu minutach spędzonych nad wodą ruszamy dalej.

 

Idziemy przez pola i łąki, a szczęśliwe psy buszują w trawach (po powrocie do domu nie było żadnego kleszcza). Od czasu do czasu do Fiony podbiega najmłodszy uczestnik – Loki, z marną próbą zachęcenia jej do wspólnej zabawy. Znowu dochodzimy do rzeki, psy wskakują, a my do nich podchodzimy. Biorę w rękę patyk i rzucam go przy brzegu, niestety Fiona zamiast po niego pójść zaczęła wypływać na środek gdzie rzeka ma lekki nurt. Dla kilkudziesięciu kilogramów to nic, ale dla małej to problem. Od razu wpadam w panikę, na szczęście po wielu przywołaniach, zmęczona dopływa do brzegu i zostaje przeze mnie obściskana. Spacerujemy dalej.

 

 

Zaczyna się droga powrotna, mijamy te same pola i łąki. Fiona ślicznie się odwołuje. Za przykładem od swoich większych kolegów zaczyna wchodzić do wielkich, czarnych kałuż i się w nich kłaść. Bardzo zabawne, gorzej jak się później otrzepuje. Dochodzimy do rzeki, ja płuczę Fionę z brudu. Spacer dobiega końca. A jak wrażenia?

Z takiego spaceru nie da się wrócić czystym. Ja byłam od góry do dołu w błocie, moja mama podobnie, a Fiona całkowicie zmieniła kolor sierści. Po powrocie było wielkie mycie śmierdzącego Spaniela. Mimo wszystko była bardzo przyjemnie. Ludzie byli bardzo mili i nie przejmowali się zachowaniem Fiony.

 

Sunia zachowywała się wzorowo, zresztą jak pisałam u góry. Ślicznie się odwoływała, sama nie wszczynała konfliktów i ładnie wykonywała polecenia. Jestem z niej bardzo dumna i pomimo, że pozostali uczestnicy byli od niej dużo więksi to ona dawała sobie z nimi świetnie radę.

 

Następnego dnia siedziałyśmy w domu, wielkie upały nie pozwoliły nam na większą aktywność. Mimo wszystko trochę się pobawiłyśmy i czułyśmy się już prawie jak na wakacjach.

W ciągu tygodnia przyszła do nas paczka z zooplusa, którą już od dawna chciałam zamówić były tam właściwie same smakołyki. Kupiłam 4 opakowania jabłkowych Bosch Fruitees, 2 opakowania smakołyków z Rinti oraz dostałam od sklepu suszone piersi z kurczaka z Rocco. Następnie poszłam do sklepu zoologicznego i kupiłam tam kong’a, piłki oraz kaganiec uniwersalny. Ogólnie jestem bardzo zadowolona z zakupów! Fionie bardzo posmakowały smakołyki z Bosch’a, a dzięki im łatwemu zamknięciu będą nam towarzyszyć w drodze do Chorwacji.

 

Niestety, jedna z paczek nie zdążyła dojść, ale w następnym poście na pewno zobaczycie, co w niej było.

To już koniec tej notki. Większość z Was tęskniła za tak długą formą wpisu, a więc proszę =).

 

Pozdrawiamy!

H&F