Hotel dla zwierząt, bardzo duże postępy & niespodzianka!

Hej. Przepraszam was za ponad tygodniową przerwę. Niestety miałam dużo sprawdzianów i kartkówek, a po szkole prace domowe, czytanie lektury i pracę z psem. Nie miałam, więc nawet kilku minut żeby wejść na wasze blogi, a co dopiero napisać post. Muszę jednak wam powiedzieć, że działo się BARDZO DUŻO. Mam również niemiłą informację, ale tego dowiecie się w swoim czasie.

Jak wyżej było opisane doszłyśmy do bardzo dużych postępów, sama nie wiedziałam, że dam radę dokonać tego w ten tydzień. Przywołanie jest naprawdę rewelacyjne. Fiona jednak miewa swoje dobre i złe dni. W środę na przykład w ogóle się nie słuchała, nie dało się z nią pracować. Za to w czwartek przychodziła za każdym razem, gdy się ją wołało. Teraz na naszą w miarę bezpieczną otwartą przestrzeń nie biorę prawie nic oprócz nagród. Właśnie, dlatego w ten weekend mam zamiar spuścić Fionę w lesie koło mojego domu, jednak przypnę jej krótką smycz na wszelki wypadek. Suczka naprawdę słucha się i przychodzi na zawołanie jak w zegarku. Jestem z niej dumna. Oprócz tego robi postępy w pokonywaniu przeszkód na agility.

Moja niespodzianka dla was to dwa filmy z pracą moją i Fiony. Życzę miłego oglądania :).

Hotel dla zwierząt to ta niemiła wiadomość. Niestety 16 maja muszę wylecieć samolotem do Sopotu, a Fiona w tym czasie (16-18) musiałaby siedzieć w kojcu. Psy inne spokojnie przesiedzę ten okres czasu na podwórku, a znajomy rodziców będzie przyjeżdżał i ich karmił. Moja suczka jednak nie jest dostosowana do takich warunków i mogłaby uciec z podwórka pozostawiona na nim bez opieki. Dlatego jedyne rozwiązanie to hotel dla zwierząt. Chciałam zostać, ale moja babcia w tym samym czasie wylatuje do Niemiec i nie mogę pojechać do niej z Fioną i przenocować weekend. Nie chcę tego robić, bo suczka jak wiecie boi się obcych ludzi i psów, jednak nie mam wyjścia. Niestety bilety na lot już kupione :(.

Pod ostatnim postem zaskoczyliście mnie ilością komentarzy, bo było ich aż 17 bardzo wam za to dziękuję. Pewna użytkowniczka pytała się mnie „Czy Fiona mi kiedyś uciekła?”. Nie jeszcze nigdy mi nie uciekła, to jest mój własny strach, bo poprzedni pies zginął pod kołami samochodu nie cały kilometr od mojego domu. Już za kilka dni relacje ze spacerku :). 

Pozdrawiamy Hania&Fiona