Ciąg dalszy nastąpił.

Ciąg dalszy mojego ostatniego posta. Więc tak, jeżeli chodzi o zachowania Fiony wobec innych psów i ludzi to jest gorzej nisz przypuszczałam. Najmniej boi się dzieci, a najbardziej wysokich/potężnych mężczyzn. Do psów jest nastawiona negatywnie nic nie da się zrobić. Zacznijmy od tego, że nie mam zielonego pojęcia, dlaczego sprawy nabrały taki obrót. Jeżeli cofniecie się do posta z 1 listopada 2013r. (http://jaimojaspanielka.blogspot.com/2013/11/zawody.html)

Zobaczycie, ze pies w ogóle się nie bał. Pamiętam to dobrze Fiona nie bała się koni, psów i ludzi, a była mniejsza niż teraz. Zachowywała się dobrze i bawiła się z dużo większą od siebie suczką labladora. Nigdy nie pamiętam takiego strachu w jej oczach, jaki widzę teraz. Gdy tylko podejdzie do niej pies to ona cała się najeża, bierze ogon pod siebie i gdy tylko pies podejdzie jeszcze bliżej chowa się za mnie, albo ucieka w drugą stronę. Z człowiekiem jest podobnie, ale kiedy weźmie się ją na ręce wtedy staje się łagodna i daje się pogłaskać. Jestem zawiedziona jej zachowaniem jednak muszę wam tu opisać pewien przypadek, który zdarzył się na feriach.

Normalnie codziennie wychodziłyśmy na spacery i codziennie powtarzało się to samo. Miałam nadzieje, że Fiona oswoi się z psami, ale nie bała się nawet mniejszych od siebie Yorków. Kiedy tak chodziłyśmy po osiedlu podbiegła do nas suczka (wielkości Fiony). Oczywiście to samo strach w oczach i uciekanie, ale przed tym wydarzeniem Fiona bawiła się piłką wziętą z domu. No, a ja chciałam zabrać piłkę, ale ta suczka podbiegła żeby ją chwycić jednak mój pies na to nie pozwolił. Moja sunia odgryzła się suczce i złapał piłkę w zęby. Jednak jej przeciwniczka nie została obojętna wykorzystując nie uwagę zabrała piłkę do siebie. Powtórzyło się to kilka razy, a ja obserwowałam jak strach psa zmienia się w zabawę. Potem poznałam właścicielkę suczki. Okazało się, że pies nazywa się Sonia i ma 10 miesięcy. Dziewczyny nie raz bawiły się jeszcze, a ja miałam nadzieje, że to jakoś zrehabilituję strach Fiony do psów. Jednak myliłam się. Nic nie zadziałało, a ja żałuję, że nie zrobiłam zdjęcia jak dziewczyny się bawią.

Po tym wydarzeniu dużo przeczytałam i postanowiłam ignorować inne psy i nauczyć Fionę komendy „idziemy”. Lekko ogarnęłyśmy tą komendę i pomagało ja ignorowałam psy jednak pies nadal się ich bał. Więc gdy tylko zauważyłam, że się cofa wydawałam komendę i pies przychodził do mnie cały szczęśliwy ignorując poprzednią scenę.

Co jeszcze teraz dość już o tym co złe, a oto moje małe zakupy:

-piłka x2

-szczotka

 

-kostka

 

-smakołyki (już zjedzone btak zdjęć) :)

-woreczki na psie odchody

Zrobiłam również podwójną smycz dla psa:

 

 

To tyle, jeśli chodzi o ten post :)

Pa.

Pozdrawiamy Hania&Fiona