Mazury

Już od tygodnia jestem razem z Fioną w Mikołajkach. Dzieje się tu bardzo dużo. Mam kilka spóźnionych informacji, o których powinnam was powiadomić 3 tygodnie temu. Na szczęście mogę to nadrobić w tym poście. Mam nowy telefon (jak niektórzy wiedzą poprzedni został pogryziony przez mojego spaniela), co oznacza również lepsze zdjęcia (część jednak będzie się jeszcze pojawiać z aparatu, ponieważ jest mi wygodniej z nim pracować). Kończę z tym wstępem i przechodzę do szczegółów.

~Przywołanie: Przed moim wyjazdem na obóz jeździecki spuściłam Fionę na spacerze. Okazało się, że moje starania włożone w przywołanie nie poszły w las. Myślałam, że gdy wrócę od nowa będziemy musiały wszystko wyćwiczyć na szczęście pomyliłam się w tej kwestii. Dzięki wielu miesiącach pracy na lince teraz na Mazurach mogę spuszczać mojego spaniela bez obaw. Kiedy wychodzimy na poranny spacer Fiona może się wybiegać i pobuszować w trawie. Gdy wyjeżdżamy nad jezioro to z tą wolnością jest różnie, kiedy na plaży przesiaduje więcej osób Fiona zmuszona jest przesiedzieć cały wyjazd na sznurku (no może z małym aportowaniem) jednak, gdy jest mniej ludzi królewna może biegać, pływać i skakać pod opieką swojej właścicielki. Tak to u nas się wszystko ładnie ułożyło w tej sprawie.

~Socjalizacja: Nie ma się, co oszukiwać mamy przed sobą agresję lękową. Tak proszę państwa, niestety. Fiona ma po prostu taki charakter może rzeczywiście nie przykładałam w przeszłości większych starań do socjalizacji, jednak miała cały czas kontakt ze zwierzętami i ludźmi. Teraz próbuję to jakkolwiek naprawić. Między innymi zaczęłam zwracać jej uwagę na szczekanie na ludzi i psy. Gdy spaniel zaczyna swoje przedstawienie zostaje upomniany kilka razy, aż położy się lub siądzie koło mnie. Wczoraj na przykład podszedł do nas burek (mały, czarny, brudny, kudłaty) chciał oczywiście zapoznać się z Fioniastą, która oczywiście zaczęła szczekać. Dostała ode mnie upomnienie i komendę do wykonania (w tym wypadku „siad”). Kiedy się już uspokoiła postanowiłam podejść do burka i spróbować zapoznać go z królewną już miało być wszystko dobrze, a tu dziewczyna postanowiła go pogonić, klapnęła raz zębami, a rzekomy kolega uciekł z podkulonym ogonem. Właśnie tak skończyła się nasza pierwsza próba socjalki z psem. Szczerze mówiąc widać już efekty nowej próby rekonstrukcji, ponieważ Fiona gdy nie może szczekać zaczyna się interesować drugim psem/człowiekiem. Po powrocie do domu spróbuję zapisać się na jakiś kurs, w którym pokażą mi jak mam wyeliminować agresję lękową z naszego życia.

Nie wiem czy widzicie, ale ta mała kulka w oddali to Fiona.

~Uciekinierzy: W Mikołajkach coraz częściej zauważam szwędające się psy, jednak nie są to zwykłe bezdomniaki są to uciekinierzy. W piątek zauważyłam chihuałę. Był zadbany, miał na sobie szelki, a pod nimi bodajże adresówkę. Chciałam sprawdzić numer i zadzwonić do właściciela, niestety pies nie dał do siebie podejść i chciał mnie ugryźć. Tak oto musiałam zostawić małego psiaka bez pomocy. W sobotę (wczoraj) zauważyłam beagla, niestety ten nie miał na sobie adresówki. Bez problemu podeszłam do niego i sprawdziłam obrożę był wykastrowany, dobrze odżywiony i przyjazny do ludzi, niestety w tym wypadku znów nie udało się mu pomóc. Dlatego przypominam zakładajcie psom adresówki, bo nigdy nic nie wiadomo, a to może uratować naszemu przyjacielowi życie. Mam nadzieję, że oba te psiaki szczęśliwie wróciły do swoich właścicieli.

W tym poście nie mam chyba nic, więcej do opisania zostawiam was ze zdjęciami. Kolejny wpis ukaże się najprawdopodobniej w sobotę. Niestety blogger popsuł zdjęcia

:(. 

Życzę miłych wakacji!

H&F